خوش به حالت ای کبوتر در حرم                     با دعا گشتی رها از دام غم

من رضایت از رضا اموختم                              ای کبوتر در حرم هم سوختم

قرب خاصی با  خدا دارد رضا                          بارگاهی با صفا دارد رضا  

این علی موسی الرضا دانی که کیست          هشتمین از جانشینان نبی است                                

عشق او در قلب هر ازاده است                      او به غربت جان به جانان داده است

ای کبوتر محرم راز منی                                خوش به حالت در حرم پر می زنی

ای کبوتر اه جانسوزم ببین                            عاشقی دلداده ام نامم امین

امدم رازی مرا در سینه است                         انعکاس نور از ایینه است

عشق مولایم مرا مجنون کرد                          بامن این افسون گری او چون کرد

راز عشقم را ز گل باید که جست                    ان گل زیبا چنین زارم بکشت

شبنمی از روی گل دیدم که ریخت                  عقل من ایمان من از من گریخت

اهل مسجد بودم و عاشق شدم                   من به زعم دشمنان فاسق شدم

از بلا نوشان چنین شیدا منم                       هم اسیر عشق تو مولا منم

جام من را از بلا پر کر ده اند                         نام من بی کربلا حر کرده اند

از غم ای دل بار دیگر جوش کن                    ای کبوتر قصه ام را گوش کن

گر رضا را دشمنان سم داده اند                    این همه عاشق به او دل داده اند

جز گلم ای دل مرو همراه کس                    لحظه ای ای دل مشو گمراه کس

ای کبوتر امدم پیش رضا                            تا بخواهم از خدایم این قضا

در قضایم عشق پاکان را نهد                      صدق نیت در عبادت ها دهد

من توسل بر امامم می کنم                     توبه از سوئ کلامم می کنم

با رضا دینم سلامت می شود                  هم شفیعم در قیامت می شود  

شعر تولد
یک دانه چوب کبریت شمع تولدم بود               در راه هرکه را دید دعوت به جشن ما کرد
مهمان من در  این جشن تنها دل خو دم بود     برگشت وچند مهمان همراه با خود آورد
شاید به کارهایم یا شعر من بخندی                با اینکه دوست هایش خیلی زیاد بودند
یک مورچه مرا دید یک ذره کیک هم خورد          از کیک کوچک من خوردند و شاد بودند
یک  ریزه کند و آن را باخود به لانه اش برد

شعر برای بابا
تو رحمت و نویدی              برای ما امیدی
همیشه در تلاشی             الهی زنده باشی
به زیر سایه بانت               نگاه مهربانت
همیشه شادمانم              پدر ، عزیز جانم

شعر برای مامان
دوباره مادرم داشت           غذا درست می کرد
نشسته بود مامان            به خاطر کمردرد!
من از حیاط  او را               به حال گریه دیدم
کبوتری شدم  زود             به سوی او پریدم 
برای لحظه ای بست         دو چشم خیس خود را  
به خنده گفت برگرد          برو نیا به این جا
تعجبی نکردم                  که داشت خنده می کرد
برای این که او داشت       پیاز رنده می کرد